A eclipse é o escurecemento dun corpo celestre por outro.
Poden ser de dous tipos:
- Eclipse de Sol: é cando a Lúa interponse entre o Sol e a Terra e non podemos velo.
A Lúa, seguindo a súa órbita ó redor da terra, pasa cada mes entre o Sol e a Terra durante a fase de lúa nova. Normalmente, a Lúa, vista desde a Terra pasa por enriba ou por debaixo do Sol. Pero algunhas veces, a Lúa pasa exactamente por diante do Sol, producíndose unha eclipse de Sol. Isto ocorre normalmente entre dúas e catro veces ó ano.
Durante unha eclipse de Sol, nunha zona moi reducida da Terra a luz solar é ocultada pola Lúa. Nun curto espazo de tempo (uns minutos), faise de noite e pódese ver as estrelas do ceo.
A Lúa oculta por completo ó Sol sólo nunha zona moi reducida da terra ( eclipse total ). Nunha zona moito máis amplia prodúcese unha eclipse parcial donde a Lúa só oculta parcialmente o Sol.
Hai un factor adicional que fai especialmente interesantes as eclipses de Sol. A Lúa e o Sol vistos desde a Terra teñen o mesmo tamano aparente.
O sol é moito maior ca lúa unhas 400 veces, pero tamén está 400 veces máis lonxe, polo que os dous efectos compénsanse.
Débese Lembrar sempre que para poder ver unha eclipse solar hai que utilizar protectores para os ollos e compre que sexa de día.
- Eclipse de Lúa: Este fenómeno astronómico prodúcese cando están alineados na mesma liña co Sol, a Terra e a Lúa.
Debido ca terra interponse entre a Lúa e o Sol, impide ca luz solar chegue a Lúa e por iso por unhas horas non podemos vela.
Cando a terra interponse entre o Sol e a Lúa na mesma liña proxecta unha sombra que chega ata a Lúa. Nela pódense distinguir dúas partes: A umbra, que é o sector de sombra total, e a penumbra, que é o sector de sombra máis atenuada.
A eclipse total de Lúa ocorre cando ésta entra por completo na umbra; si se adentra parcialmente, será eclipse parcial.
Para ver unha eclipse de Lúa compre que sea de noite. A lúa verémosla cunhas características particulares: pode estar máis brillante, pode ter un halo ca fai parecer máis grande, pode aparecer semioculta ou oculta totalmente ou incluso aparecer de cor avermellado.
En promedio ocorren máis eclipses solares que eclipses luares. Pero estas últimas son vistas ó mesmo tempo en todo o hemisferio terrestre en donde é de noite, a diferenza das eclipses solares que só son visibles nunha parte do hemisferio en donde é de día.
A terra
A terra é un planeta que tamén forma parte do sistema solar.
É de forma esférica e esta lixeramente achatada polos polos. É un planeta pequeno, o seu diámetro ecuatorial é de 12.756 Km e o seu diámetro polar é de 12.714 Km .A Terra, vista desde o espazo, aparece como unha esfera de cor azul con manchas de nubes blanquecinas, oscuros mares e Terra marrón por iso coñécesela como o planeta azul.
A posición do noso planeta no Sistema Solar e a súas principais características físicas, como a temperatura, a densidade, o estado físico dos materiais, as propiedades da atmosfera, etc..., fan ca Terra se diferencie do resto dos astros que compoñen o Sistema Solar. Sobre todo, porque é o planeta da vida.
Na Terra coesisten os tres estados físicos: gasoso na atmosfera, líquido na hidrosfera e nalgunhas capas internas da terra e sólido nos materiais rochosos.
A temperatura media da terra é de 15ºC. Esta temperatura permite ca auga se atope na Terra nos tres estados: xeo, líquido e vapor.
As capas da terra
Na Terra distínguense diferentes capas: xeosfera, hidrosfera, atmosfera e biosfera.
- A xeosfera: É a parte sólida do planeta. Esta formada polos continentes, o fondo dos mares e todo o que se atopa debaixo destes.
Para poder estudar o seu interior, só pódese profundizar uns poucos kilómetros, por iso son necesarios métodos indirectos como o estudo dos meteoritos e o estudo da sismoloxia.
Existen dous modelos da estructura da xeosfera:
- Modelo estático
- Modelo dinámico
Modelo estático: Este modelo básase na composición dos materiais que forman as distintas capas do planeta. Sengún isto a xeosfera está formada por tres capas:
- A corteza
- O manto
- O núcleo
A corteza: É a capa externa da terra. Distinguense dúas partes:
- A corteza continental, con materiais de composición e idade variada.
- A corteza oceánica, máis homoxènea e formada por rochas relativamente xóvenes desde o punto de vista xeolóxico.
O manto: Atópase debaixo da corteza. É moito máis uniforme , pero con dous sectores de composición lixeramente distinta:
- O manto superior, no que destaca a presenza de olivino.
- O manto inferior, con materiais máis densos, como os silicatos.
O núcleo: É a capa máis interna. Caracterízase por a súa elevada densidade debido á presenza de aleacións de ferro e niquel nos seus materiais.
O núcleo interno podería estar formado por ferro puro.
Modelo dinámico: Según este modelo as capas do interior da terra son:
- Litosfera: É a máis externa comprende a corteza e parte do manto superior. É unha capa ríxida.
- Astenosfera: Equivale á parte menos profunda o manto. É unha capa plástica na que a temperatura e a presión alanzan valores que permiten que se fundan as rochas nalgúns puntos.
- Mesosfera: Equivale ó resto do manto. Nesta zona en contacto co núcleo pode haber materiais fundidos.
- Endosfera: Comprende o núcleo externo e o núcleo interno. O núcleo externo, debido a estudos de propagación das ondas sísmicas, viuse que está composto por materiais fundidos, xa que nesta zona interrómpense a trasmisión dalgunhas das ondas.
- A atmosfera: É a capa de gases que envolve o planeta. Estes son:
- O osíxeno
- O dióxido de carbono
- O vapor de auga...
A terra é un gran invernadero na que a cubierta é a atmosfera. Determinados gases atmosfércos, como o dióxido de carbono, son os responsables de que a atmosfera actúe deixando pasar a radiación infravermella do Sol, que calenta a superficie, e impedindo que abandone inmediatamente a atmósfera. Así a presenza da atmosfera suaviza a temperatura do planeta ( a medida é de unos 15º) e favorece o mantenemento da vida.
O efecto invernadoiro da atmosfera é un fenómeno natural, e unha das claves de que o
planeta sexa apto para albergar a vida. Pero o incremento de ese efecto é un grave problema medioambiental que débese o aumento da concentracción dos gases de invernadoiro na atmosfera.
Esta concentración anormal destos gases fai co efecto invernadeiro intensifíquese, o cal pode conducir, en moi pouco tempo, a un calentamento global, que sería perigroso para la vida no planeta.
O efecto protector da capa do ozono
Para a Terra, as máis importantes radiacións solares son:
- A infravermella
- A ultravioleta
A infravermella é a responsable do calentamento natural do planeta que prodúcese polo efecto invernadoiro da atmosfera.
A ultravioleta é moi enerxética, tanto, que se chegara a superficie da terra, podería causar danos aos seres vivos.
Considérase que é canceríxena.
A capa do ozono estratosférica exerce a importante función de repeler a radiación ultravioleta.
Na actualidade, debido ó debilitamento da capa do ozono nas zonas polares, detéctase un aumento desta radiación na superficie terrestre en ditos lugares.
Os famosos buratos da capa do ozono deixan entrar máis radiación ultravioleta do normal, o cal está causando os primeiros daños nos animais destas rexións.
- A hidrósfera: Todas as augas do planeta forman a hidrosfera, a capa fluida que cubre o 71% da superficie terrestre e que, desde o espacio, vese como a característica máis distintiva do astro. Ningún otro planeta do Sistema Solar posúe unha capa acuosa como a terra. Ademais o auga líquida, notablemente abundante no noso planeta, constitúe unha excepción, xa que noutros astros só existe en cantidades moi pequenas, o en forma de xeo.
A hidrosfera está formada polos océanos e as augas continentais, xa sexan estas de ríos, lagos o subterráneas, e polos xeos polares e das montañas. Estas augas encóntranse en constante movemento , tanto pola superficie da terra como pola atmosfera, donde chegan mediante a evaporación. Este ciclo é tan activo que constitúe o maior movemento das masas de materia no noso planeta, e afecta no só a auga, senon que tamén afecta aos materiais que forman a xeosfera. Estes son erosionados, arrastrados e disoltos polo auga, transportados e depositados en lugares lexanos. En boa medida,o auga é responsable do aspecto do relieve en moitos puntos da Terra.
O auga é o ambente no que viven e se moven unha gran cantidade de seres vivos. De tódolos conxuntos o almacenes de auga que hai no planeta, o máis extenso e profundo é o océano. A súa profundidade media é de casi 4.000 m . Ao seu lado, o resto dos almacéns de auga do planeta son insignificantes.
- A biosfera: A biosfera, constituida polo conxunto dos seres vivos, é un estrato de uns 10 Km que comprende as terras emergidas, parte das augas e a parte inferior da atmosfera. A biosfera divídese a súa vez en varios ecosistemas, cada un dos cales comprende un grupo de seres vivos e o ambiente físico no que se hallan.
No hay comentarios:
Publicar un comentario